Doorgaan naar hoofdcontent

Week 4:#boostyourpositivity

Ontspannen, ontstressen, er bestaan verschillende manieren om mijn batterijtjes weer op te laden:

* Af en toe kruip ik met vriendin Elke in de auto en schuimen we kringwinkels af, met tussendoor een pauze om gezellig een tasje koffie te drinken. Verstand op nul, hopen om een schat te vinden, gezellig keuvelen, hier laad ik volledig van op.

* Al ben ik dan wel niet zo sportief, de laatste jaren probeer ik toch regelmatig te sporten. Ik stel de start van mijn toertje meestal zo lang mogelijk uit, maar eens ik vertrokken ben, geniet ik met volle teugen van de omgeving. Het bos in alle pracht doorheen de seizoenen, je ziet de natuur groeien en bloeien, zalig gewoon.

* Haken kan ongelooflijk verslavend zijn. Eens ik start kan ik niet stoppen voor mijn bolletje op is. Het heeft iets meditatiefs, rij na rij zie je je werk groeien. Meestal vertrek ik op vakantie met een aantal bolletjes in de valies en keer ik terug met een afgewerkt project.

* Naaien, het hele proces door, van het kiezen van een patroon, over het knippen van de stof tot het bewonderen van het eindresultaat, daar kikker ik van op. Ik kan soms helemaal opgaan in mijn werk dat ik vergeet hoe laat het is. Niet dat er nooit gevloekt wordt, integendeel, maar over het algemeen ben ik helemaal zen als ik achter het naaimachien zit.

* Sinds een half jaar maakt muziek weer een belangrijk deel van mijn leven uit. Ik stopte met naaien en ging weer zingen in een koor. Dikwijls vertrek ik met weinig zin, maar de voldoening na elke repetitie zorgt ervoor dat ik er weer een weekje tegenkan.

Het hoeven dus geen geweldig lange of dure uitspattingen te zijn om te ontstressen. Genieten van kleine, dagdagelijkse dingen en af en toe een beetje me-time inlassen zijn voldoende om mij energie te geven.



Reacties

  1. Mooi lijstje! Die kringwinkels afschuimen met een vriendin vind ik wel een geweldig idee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dat naaien, haken en die kringwinkels staan toch ook hoog in mijn lijstje...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...