Doorgaan naar hoofdcontent

ZulupaPUWA HOERA!

ZulupaPUWA en JBC, een succesformule, zo blijkt. 
Al 10 jaar lanceert Walter van Beirendonck een kindercollectie voor deze keten.
En dat moest gevierd worden. 

Wij werden getrakteerd op een heuse modeshow. 
Eerst keken we terug op de verschillende collecties van de afgelopen jaren.


Stijn zorgde voor een verjaardagslied en samen telden we af naar de nieuwe collectie. 
Een collectie die deze keer helemaal in het teken staat van dieren uit sprookjes en uit de jungle, verschillende printjes voor meisjes, neutrale tinten voor jongens en zelfs enkele mama-stuks, allemaal met prints van dieren.Ik hoorde naast mij twee dochters die stuk voor stuk aanwezen wat zij wel in hun kast wilden.



Bij een verjaardagsfeest hoort natuurlijk champagne, taart, ijs en fruit.



De ideale setting om de nieuwe collectie voor te stellen was Planckendael. Voor en na het feestgebeuren wandelden wij rond in het park, keken diertjes en genoten van het lekkere weer.
Vooral leuk om de meisjes te zien klimmen en klauteren, en zelf niet overal mee op te moeten, zodat ik kon genieten van al het moois het park te bieden heeft.









Bedankt Oona, dat wij er mochten bijzijn.


(en de reden dat mijn meisjes bijna hetzelfde aanhebben: het is voor mijn claustrofisch mind makkelijker om hen terug te vinden in een massa)

Reacties

  1. Ik herinner mij nog levendig de eerste collectie en de stuks die daarvan in mijn kleerkast kwamen. Eindelijk kleur in het -toen nog voornamelijk beige en roomwitte- kinderkledinglandschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die twee haal je uit elke massa uit denk ik :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo