Doorgaan naar hoofdcontent

10 in 2015

Vorig jaar kreeg ik een stokje, dit jaar gebruik ik geen stokje, maar maak ik een traditie. Ik grasduinde door mijn foto's en doe mijn best om de tien leukste momenten van vorig jaar voor jullie in beeld te brengen.

Zusterliefde, quality-time, even stilstaan en genieten, een rustmoment in ons drukke leven, ... Meer dan eens besefte ik het afgelopen jaar dat ik het beu ben om steeds drukdrukdruk bezig te zijn. Hopelijk kunnen we in 2016 regelmatig energie opdoen tijdens zulke pauzes.



Een plaats waar ik afgelopen jaar regelmatig vertoefde, de vaste repetitieplaats van Poppy Flower, steeds ontvangen worden met open armen, genieten van lekker eten en natuurlijk het maken van muziek, bij Camille thuis is het heerlijk thuiskomen.



De jongste dochter, steeds een zonnetje in huis, gekend om haar Afrikaans ritme van leven en soms een beetje jaloers op haar traagheid. Deze foto werd genomen tijdens onze reis naar het Eifelgebergte afgelopen zomer, een reis waar we ons allemaal dat Afrikaanse ritme aannamen en genoten van natuur en elkaar.



  
Het Freedomfestival in Kleine Brogel, een plaatselijke weide, gevuld met leuke mensen en een podium. Kleinschalig en gezellig. Meer van dat in 2016



Onze kersenboom in de tuin, die elk jaar geweldig mooi in bloei staat. Deze foto werd genomen toen ik thuiskwam van de nacht, en iedereen nog vredig lag te slapen. Om niemand wakker te maken, ging ik binnen een boekje halen en placeerde me onder de boom om te genieten van zijn pracht.



De oudste dochter die gekend staat om haar spontaniteit en enthousiasme. Met haar beleven we regelmatig gekke fratsen. Deze foto werd genomen op het Stripfestival in Middelkerke afgelopen zomer.




Een zeldzaam familieportret, omdat ik meestal diegene ben die de camera draagt. En ik smelt van de handjes die de dochters elkaar geven, helemaal niet geposeerd, gewoon spontane zusjes.



Neefjes en nichtjes, een zotte bende op het jubileum van hun grootouders/mijn schoonouders. Ondanks het leeftijdsverschil met mijn meisjes weten ze elkaar toch steeds te boeien.


De tweejaarlijkse Halloweentocht in het dorp is gewoon hilarisch. Dit jaar maakte de oudste dochter haar acteerdebuut. Ze speelde samen met manlief Dr. Acula en zijn schone jonkvrouwe en imponeerde heel het dorp met haar gegil.



Groepsfoto van The Searching samen met The Godfathers na een optreden. Mijn muzikale verleden beleeft zijn tweede jeugd en ik kan er alleen maar van genieten.

Ik wens iedereen het beste voor 2016 en hoop dat het nieuwe jaar evenveel rustpunten als muzikale hoogtes als zonnestraal brengt.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...