Velen zagen mijn lijstje staan, en nog meer haalden hun schouders omhoog. Ik weet het, lijstjes zijn mijn stokpaardjes. Ik maak ze regelmatig en soms vind ik er na een tijdje enkele terug waar hier en daar wat doorstreept is, maar waarvan de overige dingen nog niet behaald zijn.
Tot deze keer. Ik maakte een Declutter December-lijstje. En joehoe, het einde is bijna in zicht.
Mijn pc is terug een overzichtelijk paradijs, waar je moeiteloos alle bestanden kan vinden zonder je rot te klikken. Cd's, platen en boeken staan mooi gerangschikt volgens alfabet (manlief zijn werk, ik zou al lang blij zijn met een uitgeruimde kast). Kleerkasten werden onder handen genomen, te kleine kleren kregen een tweede leven via de weggeefgroep op Facebook. De speelgoedkast werd ontruimd, de kinderopvang kreeg een stapel spelletjes en puzzels kado.
Ook de ingemaakte kast, een werkje waar ik het meeste tegen opzie, kreeg een beurt. Alles ligt netjes gerangschikt, hopelijk kan ik het nu zo houden.
Wat gebeurde er dan met de naaihoek en de inkomhal, hoor ik u denken? Wel, dat is een ander verhaal. Onze inkomhal doet eigenlijk een beetje dienst als opbergruimte. De schoenenkast, het naaigerief, knutselmateriaal, jassen, handschoenen, fietshelmen, alles heeft er zijn plaatsje. Maar in drukke periodes is het de plaats waar de meeste rommel zich situeert. Een plaatsje waar de deur schaamteloos toekan en niemand echt moet zijn. Dat deel van het lijstje is volgende week aan de beurt.
Ik ruimde al wel mijn naaitafel op. En eigenlijk is dat de reden dat mijn Declutterprogramma nog niet voltooid is. In plaats van stapeltjes te maken met stofjes, nam ik ijverig plaats achter mijn naaimachine en werkte eerst alle onafgewerkte projectjes af. Vele patronen lagen getekend en/of geknipt klaar. Wat resulteerde in een nieuwe kastvulling voor de dochters.
Ik begon met iets dat al lang naar mij lag te roepen.
Eind september lanceerde Marie-Paule de Skippy-skirt. Ik meldde me aan als tester ... en haalde de deadline niet. Dus blog ik u drie maand na de feiten over een rokje dat eindelijk af raakte.
Een supercomfortabel kledingstuk, snel klaar en ideaal voor restjesverwerking, want het vraagt niet zoveel stof. Hoera voor Skippy!
Er zullen er zeker nog volgen, kgeloof zelfs nog voor mijn inkomhal opgeruimd is!
Tot deze keer. Ik maakte een Declutter December-lijstje. En joehoe, het einde is bijna in zicht.
Mijn pc is terug een overzichtelijk paradijs, waar je moeiteloos alle bestanden kan vinden zonder je rot te klikken. Cd's, platen en boeken staan mooi gerangschikt volgens alfabet (manlief zijn werk, ik zou al lang blij zijn met een uitgeruimde kast). Kleerkasten werden onder handen genomen, te kleine kleren kregen een tweede leven via de weggeefgroep op Facebook. De speelgoedkast werd ontruimd, de kinderopvang kreeg een stapel spelletjes en puzzels kado.
Ook de ingemaakte kast, een werkje waar ik het meeste tegen opzie, kreeg een beurt. Alles ligt netjes gerangschikt, hopelijk kan ik het nu zo houden.
Wat gebeurde er dan met de naaihoek en de inkomhal, hoor ik u denken? Wel, dat is een ander verhaal. Onze inkomhal doet eigenlijk een beetje dienst als opbergruimte. De schoenenkast, het naaigerief, knutselmateriaal, jassen, handschoenen, fietshelmen, alles heeft er zijn plaatsje. Maar in drukke periodes is het de plaats waar de meeste rommel zich situeert. Een plaatsje waar de deur schaamteloos toekan en niemand echt moet zijn. Dat deel van het lijstje is volgende week aan de beurt.
Ik ruimde al wel mijn naaitafel op. En eigenlijk is dat de reden dat mijn Declutterprogramma nog niet voltooid is. In plaats van stapeltjes te maken met stofjes, nam ik ijverig plaats achter mijn naaimachine en werkte eerst alle onafgewerkte projectjes af. Vele patronen lagen getekend en/of geknipt klaar. Wat resulteerde in een nieuwe kastvulling voor de dochters.
Ik begon met iets dat al lang naar mij lag te roepen.
Eind september lanceerde Marie-Paule de Skippy-skirt. Ik meldde me aan als tester ... en haalde de deadline niet. Dus blog ik u drie maand na de feiten over een rokje dat eindelijk af raakte.
Een supercomfortabel kledingstuk, snel klaar en ideaal voor restjesverwerking, want het vraagt niet zoveel stof. Hoera voor Skippy!
Er zullen er zeker nog volgen, kgeloof zelfs nog voor mijn inkomhal opgeruimd is!
Wauw, nog niet eens halverwege de maand en je bent al zo goed als klaar? Respect!
BeantwoordenVerwijderenKeigoed bezig met dat gedeclutter! En met het naaien ook, wat een toffe rok is dat?!
BeantwoordenVerwijderen