Ik had dus een keuze, en kroop onvoorbereid (tenzij je een eenmalige training van 40km een deftige training noemt) op mijn fiets voor Kom op tegen Kanker.
Mijn derde deelname is intussen een feit. Terwijl ik vorige edities met een groot ei aan de start stond, wist ik nu al wat er van me verwacht werd. Ik ben al dikke vrienden met de koersfiets, reed al een paar keer in een groot peleton, wist dat er om de 30km een stopje voorzien werd, dus allemaal pluspunten. Hetgene waar ik deze keer schrik voor had waren vooral de af te leggen kilometers (125) en de voorspelde zon. Bloed kwam er gelukkig niet aan te pas, zweet en tranen wel.
De zonnecrème die we aan de start kregen, werd dankbaar gebruikt. Mijn sneeuwwitjesvel is niet echt bestand tegen langdurige blootstelling aan zonnestralen, dus frequent smeren was de boodschap.
En zoals verwacht vielen de kilometers tegen. We reden van Bornem naar Aalst en dan naar Mechelen. De eerste 60km was er geen vuiltje aan de lucht. Maar toen begon het pas. Vals plat, zoals ze zeggen. 61 meter hoogteverschil op 15 kilometer. Klinkt niet spectaculair, maar ik kan u verzekeren dat ik toen bijna ben doodgegaan. Ik wil me dan ook verontschuldigen bij mijn mederenners voor alle lelijke woorden, het was me gewoon even teveel.
Gelukkig is er dan het groepsgevoel, word je door enkele medefietsers aangemoedigd, staan er supporters aan de kant, vind je net nog een stuk koek in je achterzak, komt er een streepje schaduw om af te koelen, ... en vind je weer de juiste kadans om de trappers nog tig kilometers rond te duwen.
Ik heb het gehaald, met veel traantjes. Niet alleen van vermoeidheid, ook van emotie. Voor mij was het een strijd van een halve dag. Al die duwtjes in de rug, zij deden wonderen. Voor kankerpatiënten duurt het veel langer. En zij verdienen ook een duwtje in de rug. Hopelijk heeft ieder van hen ook een horde fans die aan de zijkant, zodat ze de lange weg niet alleen hoeven af te leggen.
Mijn derde deelname is intussen een feit. Terwijl ik vorige edities met een groot ei aan de start stond, wist ik nu al wat er van me verwacht werd. Ik ben al dikke vrienden met de koersfiets, reed al een paar keer in een groot peleton, wist dat er om de 30km een stopje voorzien werd, dus allemaal pluspunten. Hetgene waar ik deze keer schrik voor had waren vooral de af te leggen kilometers (125) en de voorspelde zon. Bloed kwam er gelukkig niet aan te pas, zweet en tranen wel.
De zonnecrème die we aan de start kregen, werd dankbaar gebruikt. Mijn sneeuwwitjesvel is niet echt bestand tegen langdurige blootstelling aan zonnestralen, dus frequent smeren was de boodschap.
En zoals verwacht vielen de kilometers tegen. We reden van Bornem naar Aalst en dan naar Mechelen. De eerste 60km was er geen vuiltje aan de lucht. Maar toen begon het pas. Vals plat, zoals ze zeggen. 61 meter hoogteverschil op 15 kilometer. Klinkt niet spectaculair, maar ik kan u verzekeren dat ik toen bijna ben doodgegaan. Ik wil me dan ook verontschuldigen bij mijn mederenners voor alle lelijke woorden, het was me gewoon even teveel.
Gelukkig is er dan het groepsgevoel, word je door enkele medefietsers aangemoedigd, staan er supporters aan de kant, vind je net nog een stuk koek in je achterzak, komt er een streepje schaduw om af te koelen, ... en vind je weer de juiste kadans om de trappers nog tig kilometers rond te duwen.
Ik heb het gehaald, met veel traantjes. Niet alleen van vermoeidheid, ook van emotie. Voor mij was het een strijd van een halve dag. Al die duwtjes in de rug, zij deden wonderen. Voor kankerpatiënten duurt het veel langer. En zij verdienen ook een duwtje in de rug. Hopelijk heeft ieder van hen ook een horde fans die aan de zijkant, zodat ze de lange weg niet alleen hoeven af te leggen.
Chapeau, goed gedaan !!!
BeantwoordenVerwijderenalle respect meisje! je deed het geweldig!
BeantwoordenVerwijderenIk word geweldig warm vanbinnen van je verhaal x
BeantwoordenVerwijderenWauw! Chapeau zeg!! Keigoed gedaan!
BeantwoordenVerwijderenKEIGOE gedaan, Hanne! x
BeantwoordenVerwijderenheel mooi geschreven en chapeau! Ik doe het je niet na die 125 km in dat weer.
BeantwoordenVerwijderen