Doorgaan naar hoofdcontent

Een weekje zonder ...

... zondigen. Dat was mijn uitdaging voor de blogchallenge deze week.



Ik ben een Bourgondiër in hart en nieren. Met een vader als kok stond er thuis altijd lekker (en gelukkig ook gezond) eten op tafel. Tel daarbij nog de factor zoetekauw en je zal ook begrijpen dat ik niet het lijf heb van een topmodel.
De laatste jaren probeer ik regelmatig aandacht te besteden aan gezonde voeding. Niet alleen voor mezelf, ik wil ook mijn dochters de juiste voedingsgewoonten aanleren. En ik denk dat we dat niet zo slecht doen. Er wordt hier drie maal daags getafeld. Steeds zijn er groenten en fruit aanwezig, frisdrank is beperkt tot maximum één glas per dag. Een weekmenu zorgt ervoor dat er voldoende afwisseling is en ook restjes netjes opgewerkt geraken. En een klein moestuintje en ouders met een serre vullen onze diepvries zodat we ook buiten het seizoen voldoende vers aanbod hebben.
Maar de zoetekauw in mij vult de snoepkast ook regelmatig aan, en ik moet stiekem toegeven dat ik die ook vlotjes mee leegeet.

Een weekje zonder zondigen, een hele uitdaging dus, die ik welgeteld volhield tot dinsdagmiddag.
Want zeg nu zelf, een fietstochtje met de dochters mag beloond worden met een ijsje van de lekdreef.
Woensdag tijdens mijn vroege shift was een collega jarig, en traktaties kan ik niet weerstaan. Donderdag ging ik de meisjes ophalen bij mijn ouders en kreeg ik een hele menu, inclusief dessert mee naar huis, probeer dat eens te negeren. En vrijdag genoten we op ons terras van een uitgebreide aperitief, het is tenslotte nog steeds zomer.

Het suikermonster in mij heeft gewonnen deze week. En ik ging volledig de mist in wat deze challenge betreft.  Volgende week hopelijk beter.

Reacties

  1. Het is moeilijk he, neen zeggen... Ik stortte me vooral op naaiwerk, en dan denk ik niet aan snoepen. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahahaha
    -mea culpa voor het gebrek aan zinnig commentaar ;)-
    --volgende week beter #vuistje--

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bewustzijn telt ook! Elke dag is een nieuwe kans :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De intentie was er in ieder geval ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo