Doorgaan naar hoofdcontent

Tomatenconfituur

Tomatenconfituur. Ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik van mijn moeder dit antwoord kreeg op de vraag wat zij maakte met het overaanbod aan tomaten uit de tuin.
Bij het proeven van haar confituur verdween mijn frons, meer nog, het pakje toastjes werd spontaan opgesmikkeld. En verdween ik in de serre om een hele emmer tomaten te plukken.
Thuisgekomen veranderde ik de tomaten in confituur, onder goedkeurend oog van de rest van het huishouden.
Tijd dus om met jullie het receptje te delen.



Tomatenconfituur:

Nodig: - 2 kilo tomaten
            - 1 grote ui
            - 200 gram geleisuiker
            - een beetje rozemarijn
            - een snuifje peper
            - een beetje citroensap

Werkwijze: - snij de ui in kleine stukjes en stoof deze glazig
                   - ontvel en ontpit de tomaten en snij deze in kleine stukjes
                   - voeg de tomatenstukjes, de rozemarijn en de geleisuiker bij de gestoofde ui
                   - laat het geheel vijftien minuten pruttelen, vergeet niet af en toe om te roeren
                   - kruid de confituur af met peper en een beetje citroensap
                   - verdeel over de confituurpotten en laat afkoelen

De confituur is heerlijk op toastjes, ideaal om te gebruiken als aperitiefhapje.
Ik voegde ook nog wat eenzame selder uit de frigo toe, lekker knapperig en fris als tussendoortje.
Dus laat het overaanbod aan tomaten maar komen, ik geraak ze wel kwijt dit jaar.





Reacties

  1. Oh, nog nooit van gehoord! En net nu ik 10kg tomaten verwerkte tot saus en in de diepvries stak.... Next time!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat ga ik eens proberen! Merci om dit met ons te delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kocht onlangs tomatenconfituur op onze Lokaalmarkt in Roeselare. Super lekker hƩ! En nu kan ik het zelf ook eens maken! Thx!!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...