Naar goede gewoonte hield ik wel een stoffenstand bij. Nerd als ik ben, wordt elk stofje gewassen, gestreken en genoteerd voor gebruik. En zo probeer ik nog steeds de voorraad te doen slinken. Dit jaar liep niet zoals mijn vorige. Ik kocht 39 nieuwe stofjes en verbruikte er maar 31. Geen ramp, er ligt een to do lijstje klaar, hopelijk vind ik snel tijd en goesting om er aan te beginnen.
(en nu ik toch nerdy bezig ben: op vier jaar tijd kocht ik 169 stofjes aan en verbruikte er maar liefst 280, dus ik ben nog steeds goed bezig)
Ondanks de stilte, wil ik toch even terugblikken op 2021 met een paar foto's, geen grootste dingen, eerder kleine geluksmomentjes. Al was het maar om binnen een paar jaar nostalgisch te kunnen terugblikken.
Net als vorige jaren zetten we ons in als vrijwilligers tijdens de paddenoverzet. Hoofdje leeg, genieten van natuur en opdoen van kennis die gratis en voor niks werd uitgedeeld door de boswachters. Padden, kikkers, salamanders, reetjes, waterkevers, vlinders, ... allemaal razend interessant en zoveel mooier om het in real live te kunnen bewonderen.
Wandelen, met het gezin, vrienden, collega's, er ging geen week voorbij zonder dat de stapschoenen de kast uitkwamen. Kilometers natuur, fijne babbels, longen vol zuurstof en een leeg hoofd. Ideaal!
Met als hoogtepunt de driedaagse trektocht van Lierde naar Gent. Drie dagen met de rugzak door een onbekend stukje Belgenlandje. Verrassingen om elke hoek, Voor herhaling vatbaar.
Surfskaten werd een nieuwe hobby. De dochters volgden een eerste initiatie en waren meteen verkocht. Een gezinsles kon niet achterblijven. En al ben ik de stijve plank van de familie, het is een ongelooflijk gevoel om op de skateplank rond te bollen, je lichaam zijn werk te laten doen en te genieten van de inspanning.
Ons verlof splitste zich in twee. Tijdens het eerste deel vertoefden we in Frankrijk, op het prachtige domein van Forest to Plate. We waanden ons echte kasteelheren. Rust, natuur, ravottende kinderen die zelfs hun gsm niet nodig hadden, bergwandelingen, riviertjes oversteken, meer moest dat niet zijn.
Het tweede deel trokken we naar de Belgische kust. Ondanks het grote verschil met de rust van Frankrijk, kon ik toch ook genieten van het zeetje.
Dankzij Den Hof van Isschot verdiepte ik me wat meer in de bloemenwereld. Je kon me afgelopen zomer meermaals terugvinden in haar pluktuin. En er werd een mini bloemenperkje aangelegd in eigen tuin. Hopelijk meer van dat dit jaar!
2021 is ook het jaar waarin ik ontdekte dat mijn ontembare haren eigenlijk een verborgen krullenbol zijn. Jarenlang ging ik ze te lijf met de stijltang, steeds ontevreden van elke rare kronkel, het pluizige gedoe, maar kijk, de juiste informatie en ideale producten zorgen dat ik me niet meer hoef te frustreren. Wassen, drogen aan de lucht en klaar! Waarom had niemand mij dat ooit eerder verteld?
En laatst, but not least, mijn liefde voor de viool stond een hele tijd op een laag pitje, maar kijk, oude liefde roest niet. Ik hoop dat ik ze in 2022 nog veel mag tegenkomen.
Hoe was jullie 2021?
Reacties
Een reactie posten