Doorgaan naar hoofdcontent

2021

 2021, een jaar waarin weinig geblogd werd. Ondanks dat er wel naaisels verschenen, nam ik niet altijd de tijd om uitgebreid verslag uit te brengen. Andere kopzorgen, of net geen. Maar laat dat net het schone zijn aan deze blog, alles kan, niets moet! 

Naar goede gewoonte hield ik wel een stoffenstand bij. Nerd als ik ben, wordt elk stofje gewassen, gestreken en genoteerd voor gebruik. En zo probeer ik nog steeds de voorraad te doen slinken. Dit jaar liep niet zoals mijn vorige. Ik kocht 39 nieuwe stofjes en verbruikte er maar 31. Geen ramp, er ligt een to do lijstje klaar, hopelijk vind ik snel tijd en goesting om er aan te beginnen.

(en nu ik toch nerdy bezig ben: op vier jaar tijd kocht ik 169 stofjes aan en verbruikte er maar liefst 280, dus ik ben nog steeds goed bezig)


Ondanks de stilte, wil ik toch even terugblikken op 2021 met een paar foto's, geen grootste dingen, eerder kleine geluksmomentjes. Al was het maar om binnen een paar jaar nostalgisch te kunnen terugblikken.



De eerste helft van februari 2021 vond er een kleine winterprik plaats. Geen vettige sneeuwregen, maar een weekje deftige vrieskou. En dat zorgde voor veel pret bij de dochters. 



Net als vorige jaren zetten we ons in als vrijwilligers tijdens de paddenoverzet. Hoofdje leeg, genieten van natuur en opdoen van kennis die gratis en voor niks werd uitgedeeld door de boswachters. Padden, kikkers, salamanders, reetjes, waterkevers, vlinders, ... allemaal razend interessant en zoveel mooier om het in real live te kunnen bewonderen.


Wandelen, met het gezin, vrienden, collega's, er ging geen week voorbij zonder dat de stapschoenen de kast uitkwamen.  Kilometers natuur, fijne babbels, longen vol zuurstof en een leeg hoofd. Ideaal!


Met als hoogtepunt de driedaagse trektocht van Lierde naar Gent. Drie dagen met de rugzak door een onbekend stukje Belgenlandje. Verrassingen om elke hoek, Voor herhaling vatbaar.


Surfskaten werd een nieuwe hobby. De dochters volgden een eerste initiatie en waren meteen verkocht. Een gezinsles kon niet achterblijven. En al ben ik de stijve plank van de familie, het is een ongelooflijk gevoel om op de skateplank rond te bollen, je lichaam zijn werk te laten doen en te genieten van de inspanning.


Ons verlof splitste zich in twee. Tijdens het eerste deel vertoefden we in Frankrijk, op het prachtige domein van Forest to Plate. We waanden ons echte kasteelheren. Rust, natuur, ravottende kinderen die zelfs hun gsm niet nodig hadden, bergwandelingen, riviertjes oversteken, meer moest dat niet zijn. 


Het tweede deel trokken we naar de Belgische kust. Ondanks het grote verschil met de rust van Frankrijk, kon ik toch ook genieten van het zeetje.


Dankzij Den Hof van Isschot verdiepte ik me wat meer in de bloemenwereld. Je kon me afgelopen zomer meermaals terugvinden in haar pluktuin. En er werd een mini bloemenperkje aangelegd in eigen tuin. Hopelijk meer van dat dit jaar!


2021 is ook het jaar waarin ik ontdekte dat mijn ontembare haren eigenlijk een verborgen krullenbol zijn. Jarenlang ging ik ze te lijf met de stijltang, steeds ontevreden van elke rare kronkel, het pluizige gedoe, maar kijk, de juiste informatie en ideale producten zorgen dat ik me niet meer hoef te frustreren. Wassen, drogen aan de lucht en klaar! Waarom had niemand mij dat ooit eerder verteld?


En laatst, but not least, mijn liefde voor de viool stond een hele tijd op een laag pitje, maar kijk, oude liefde roest niet. Ik hoop dat ik ze in 2022 nog veel mag tegenkomen.


Hoe was jullie 2021?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo