Naadjes en draadjes

Ondanks dat de dochter nog een passende winterjas had, besloot ik ergens in november toch om een nieuw exemplaar te voorzien. Na wat surfen op het internet en hooien in mijn stoffenvoorraad, viel mijn oog op de Moiano van Straightgrain . Het patroon werd netjes overgetekend, stof en voering geknipt, fournituren gekocht ... en toen viel ik stil. Een naaidipje, uitstelgedrag, ... er bestaan veel termen voor dit soort luiaardij. Twee weken geleden viste ik het pakketje (ja, geloof het of niet, ik stop patroon en alle benodigheden netjes in een zakje) vanonder mijn naaitafel en begon. Met een klein hartje, want ik had geen flauw idee welke maat ik had overgetekend en of dit daadwerkelijk nog zou passen. Al kan ik dan wel in mijn twee pollekes klappen. Ik maakte een 11-12 jaar voor mijn tienjarige in huis. Een Moiano met groeimarge dus. Ik maakte de versie met steekzakjes, rits en kraag, en koos ervoor om een afritsbare kap en mouwboordjes met duimgaten toe te voegen. Lang leve alle bl...

De week voor Kerst werd er een nichtje geboren. Het eerste nichtje voor mijn dochters (toch langs die kant van de familie), dus mijn meisjes zijn superblij dat ze versterking kregen. En baby's verdienen kadootjes. Ik greep terug naar een beproefd recept, het babyjasje uit 'Zo Geknipt, intussen beter gekend als One to hug . Dankbaar om te maken, nog dankbaarder om af te geven. En ook een klein hoeraatje voor mijn goede voornemens. Stof: ooit bovengevist uit de restjesbak in De Stoffenstraat Patroon: One to Hug van Mind the Whale Stof 2018: 0 in, 3 uit

Ik bestelde nog niet zo dikwijls stofjes online. Een beetje uit angst dat het zou tegenvallen. Niet dat webshops hun stofjes niet mooi presenteren, neen, maar ik ben eerder van het fysieke type. Soms word ik niet persé verliefd op een printje, maar kan een lap stof zo leuk aanvoelen dat er toch een klik komt en het uiteindelijk op mijn stoffenstapel terechtkomt. Een tijdje geleden passeerde ik de mand met laatste metertjes in het plaatstelijke stoffenwinkeltje. Bovenop lag een lapje te roepen 'Neem me mee'. En ik kon moeilijk weerstaan.Eenmaal thuis had  Noor maar één zintuig nodig om het stofje op te eisen. Het is namelijk zo zacht, dat je er wel zou in willen wonen. Het voelt wat gemoltoneerd aan en is ook doorstikt zoals gewatteerde voering. Zalig gewoon. En wat het motiefje betreft: manlief lag dubbel bij het woord 'pied de poule', alsof ik dat ooit zelf zou verzinnen, zo'n naam. Ik koos voor haar een patroon dat hier al lang geknipt klaarligt, maar door tijds...

Bij een nieuw jaar horen goede voornemens, die dan naar nog betere gewoonte al na een paar weken flagrant de mist in gaan. Ik moet er niet om liegen, elk jaar plan ik zoiets als minder snoepen, een paar kilo's afvallen, meer sporten, meer tijd steken in vriendschappen, leren neen zeggen, ... en wegens te weinig karakter en tijd komt hier niks van in huis.(en ik hoop dat jullie nu allemaal instemmend ja zitten te knikken) Dus dit jaar zou ik geen goede voornemens maken. Tot Marjolein met een uitdaging kwam. Wat als we blogvoornemens zouden maken? Ik liet het even bezinken en kwam tot het besluit dat het misschien wel zou werken. (al kunnen we daar binnen twaalf maanden pas iets concreets over vertellen natuurlijk) Om mezelf niet teveel druk op te leggen, besloot ik om vier voornemens te maken. Bij deze probeer ik in 2018 officieel : - elke maand van selfish sewing te doen (hoera, daar ben ik deze maand dan al in geslaagd!) - mezelf wat meer toe te leggen op het maken van mooi...

Voor mezelf naaien, het blijft iets moeilijk. Haat-liefdeverhouding met mijn lichaam, je weet wel. Toch laat ik mezelf af en toe verleiden, met wisselend succes (en je begrijpt wel dat de mislukkingen hier niet altijd tentoon gesteld worden.) Onlangs zag ik een testersoproep van Beth van de blog sewdiy.com, een blog die ik niet kende, maar waar ik intussen al een paar keer ging snuisteren.  De testperiode liep vlak voor de feestdagen, dus ik zag er meteen mijn ideale kerstjurk in. Beth ontwierp een variant op de Lou Box Top, de Lou Box Dress, een jurk met twee variaties. Ik koos voor het oversized model, makkelijk om mijn moeilijk lijf in weg te steken. Het patroon zit makkelijk in elkaar, ideaal voor beginners, en ook perfect voor luie naaisters zoals ik. De maattabel gaat van XXS tot XXL en de jurk kan perfect in rekbare en niet rekbare stoffen gemaakt worden. De jurk is achteraan iets langer dan vooraan, wat voor een fijn accent zorgt. Het maken van een jurk voor mezelf ...

Een terugblik op het voorbije jaar is inmiddels een traditie. Graag laat ik jullie meegenieten van wat er dit jaar allemaal mijn pad kruiste. Jammer genoeg werd het fototoestel dikwijls thuisgelaten en moeten jullie het stellen met foto's van mijn gsm, foto's die meestal in erbarmelijke staat zijn. Gelukkig zitten alle mooie momenten in mijn hoofd genesteld en kan ik zelf nog nagenieten van dit alles. Wie ons een beetje kent, weet dat wij opstaan met muziek en gaan slapen met muziek. Geregeld zijn we te vinden op festivals, optredens, wij genieten van grote bekende en zeker van kleinere onbekende artiesten. Dit geven wij ook mee met onze dames, meestal wordt voor hen een ticketje bijbesteld en worden zij mee ondergedompeld in de wondere wereld van muziek. Hét optreden van het jaar vond plaats in Amsterdam, in de Zigo Dome. De zaal is een toppertje en  Nick Cave speelde de zaal plat. Al jaren zijn we fan, we zagen hem meermaals aan het werk, onze openingsdans was ook een lied...

Onlangs nam ik mijn breinaalden weer onder de arm. Het breien van mijn sjaal werkte zo rustgevend en bijna hypnotisch ontspannend, dat ik geloof dat ik verslaafd ben. Voor de eerste keer maakte ik iets dat uit meer bestond dan een rechte lap. Met meerderen en minderen en al. Binnenkort verhuist het truitje naar een nieuwe eigenaar, en ga ik op zoek naar een nieuw projectje.   Patroon: Marcel Trui uit La Maison Victor editie sept-okt 2015 Wol: Merinokatoen uit Het Stoffenwinkeltje in Westerlo