Naadjes en draadjes

Traditiegetrouw tover ik de laatste maand van het jaar een pyama tevoorschijn voor het petekindje. Zo ook afgelopen december. Ik deed navraag naar zijn maat en maakte een maatje groter dan vorige keer. Een lapje waar ik al jaren niet in durfde knippen werd eindelijk uit de kast gehaald. Ook  het wolfpatroon werd opgediept en iets later lag er een prachtige pyama te blinken. Natuurlijk kon een matching outfit voor pop niet ontbreken. Zelden zie ik een kind zo blij als Jules die zijn pakje opent. Fier als een gieter wordt zijn pyama aangetrokken, om dan de rest van het feest aan te blijven. Fijn dat zelfgemaakte kadootjes zo geapprecieerd worden! Dit jaar viel dat een beetje tegen. Niet voor hem, wel voor mij. Zijn setje bleek namelijk redelijk nipt te zijn. Te klein als in een broek die net een legging lijkt, en een truitje waarvan het lijfje net niet alles bedekt. Lieve Jules liet het niet aan zijn hart komen, en speelde verder in zijn pyama. Maar mijn meterhart kon het niet...

Hoe zit het daar met die burn out? Een vraag die ik op vele lippen zie branden, maar tot nu toe nog maar weinig gesteld kreeg. Vandaar deze blogpost! Eind mei trok ik aan een alarmbel, begin juni liep ik tegen een muur. Ik vegeteerde 2 maanden in de zetel, huilde liters tranen, had bergen schuldgevoelens. Mijn concentratievermogen lag mijlenver onder dat van Dory , tijdens gesprekken dwaalde ik steevast af, ver weg van het onderwerp, om dan te moeten toegeven dat ik niet meer wist waarover het ging, tv kijken lukte niet, een halve bladzijde lezen voelde als het beklimmen van een berg, ..... Als ik er nu op terugkijk, zat ik gevaarlijk diep. Ik was vooral bang, twijfelde aan mezelf en snapte niet waar ik, die altijd jongleerde met 7 balletjes gelijk, naartoe was. En ik zag ook helemaal niet hoe ik het weer kon rechttrekken. Dankzij een begrijpend huishouden en een  paar goede vrienden stond ik weer recht, amper een schim van wie ik ooit was. Zij gaven me tijd.  Zij namen ding...

Een nieuw jaar, ook een nieuw blogjaar. Afgelopen maand vierde ik de tiende blogverjaardag, jawel mannekes, en ik mocht heel wat leuke dingen weggeven. Onderaan maak ik nog een samenvatting ivm de winnaars. Het elfde blogjaar gaat dus in. Ondanks twijfels over het blogbestaan, behoud ik mijn plekje hier en laat ik af en toe wat leesvoer achter. Inspireren en ontdekken, ofzoiets. Want hoe tof ik IG ook vind, het lezen van uitgebreidere hersenspinsels blijft mijn favoriet. Vorige jaren maakte ik telkens blogvoornemens . En ook dit jaar kijk ik hier op terug. Mijn favoriete deel is het onderste regeltje. Jawel, mijn stoffenstand . Gewoon een reminder voor mezelf. En voor de voorraad. Dit jaar ben ik met glans geslaagd. Ik haalde 61 stofjes in huis, en er verdwenen er 117. Plaats in mijn hoofd en plaats in de kast!  Op naar nog van dat. Selfish sewing kan ik ook weer afvinken. Al zal ik nooit een fotomodel worden, graag laat ik volgend jaar nog damesnaaisels zien! Kadootjes w...

Het is nog niet gedaan met feesten, want ik heb nog een geweldig kadootje te geef. Een half jaar geleden zag ik verschillende versies van de Happybackpak van Ateljee-caro voorbijkomen. Een rugzak waar je instant gelukkig van wordt. Die kwam dus op mijn lijstje. Wat zo leuk is aan dit patroon, is dat er zoveel opties zijn, die elke rugzak uniek maken. Twee formaten, twee verschillende voorpanden, laptopvak binnenin, alles staat netjes uitgeschreven in de werkbeschrijving. Bij het bekijken van het patroon riep er eentje luidkeels door het huis dat dat de tas was die ze al heel haar leven wou. Dus mijn eerste versie mocht ik al meteen afstaan. Voor de eerste keer werkte ik met een rits aan de lopende meter. Gelukkig heeft Carolien op haar webshop een duidelijke tutorial, zodat het intussen lijkt of ik nooit anders deed. En nu het fantastische nieuws: ik mag van Carolien niet alleen het patroon verloten, ze stuurde me ook een zonnig pakketje op, zodat je meteen aan de sl...

Kennen jullie Feeërieke al? Ik tot vorig jaar ook niet. Tot ik een oproep zag verschijnen op Facebook. Ze zochten creatievelingen om een jaar lang met hun producten te werken en deze te promoten. En ik werd geselecteerd.  Ik maakte kennis met allerlei andere technieken, van werken met beton over etsen van glazen tot houtbranden . Als je de webshop en hun IG bekijkt, zie je de meest prachtige dingen voorbijkomen. Ze zijn vooral gespecialiseerd in plottermateriaal, alsook prachtige vellen flockfolie en vinyl van een uitstekende kwaliteit kan je bij hen verkrijgen. Ook aan andere creatievelingen werd gedacht. Ik ben namelijk ook niet in het bezit van een cameo of dergelijke (al heb ik intussen al meermaals overwogen of ik er toch niet zou voor gaan). Al het materiaal is los of in knutselpakket verkrijgbaar in hun webshop/winkel. Makkelijk toch? Hun bakstenen winkel werd door mij nog niet bezocht, iets te ver van de deur. Maar het staat genoteerd op mijn lijstje om ooit t...

Kennen jullie Frankie & Faye? Neen, geen tv-beroemdheden (had gekund natuurlijk), maar wel een olijk duo. En ik ben fan. Frankie & Faye Fan. Klinkt goed.   Ik heb het hier natuurlijk over het patroon van WISJ.   Ergens in oktober maakte ik al een versie voor mezelf . En deze wordt dagelijks gebruikt. Veel handiger dan een grote handtas, en perfect om handenvrij te shoppen en net groot genoeg voor de hoofdnoodzakelijkste spullen. Zijn jullie ook fan? Ja, ideaal! Want ik heb een kadootje voor jullie. Eén gelukkige wint het patroon (en geloof me, de werkbeschrijving is zo gedetailleerd, dat het een plezier is om te maken) Haal je stofrestjes al maar boven! Ook aan mijn niet-naaiende volgers heb ik gedacht. Speciaal voor hen maakte ik het lichtblauwe tasje. Ben je dus niet gezegend met naaikunsten, of eerder van het luie type, kan je dit winnen. Laat een reactie met jullie voorkeur achter, en 15 december maak ik de winnaars bekend. Patroon: Franky...

De laatste weken ben ik bezig met de aankleding van onze woonkamer. Tien jaar geleden gingen we voor grote verbouwingen. Een kleine achterbouw werd vervangen door een ruime keuken en badkamer, en een extra kamer op de bovenverdieping. Exact een jaartje later trokken we weer in onze nieuwe woonst. En voor de twijfelaars onder jullie: alle cliché's kloppen. We trokken er vol goede moed in, maar na zeven jaar zaten we nog steeds op dezelfde ongeverfde muren, lusterloze peertjes en oude meubels te kijken. Dus deden we stapsgewijs een inhaalmaneuver. Afgelopen najaar was de woonkamer aan de beurt. Oude parket eruit, nieuwe erin. En hoera, de droomkast kwam er ook. Sinds een paar weken kijken we uit naar nieuwe zitmeubels en discussiëren we over verf, behang en raambekleding. Alle tips daarover zijn zeer zeker welkom! Maar daar ging deze blogpost helemaal niet over gaan. Om manlief te verrassen, en om al een beetje aan de aankleding van onze woonkamer te werken, zocht ik mijn twee fa...