Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe gaat het?

Hoe zit het daar met die burn out? Een vraag die ik op vele lippen zie branden, maar tot nu toe nog maar weinig gesteld kreeg. Vandaar deze blogpost!
Eind mei trok ik aan een alarmbel, begin juni liep ik tegen een muur. Ik vegeteerde 2 maanden in de zetel, huilde liters tranen, had bergen schuldgevoelens. Mijn concentratievermogen lag mijlenver onder dat van Dory, tijdens gesprekken dwaalde ik steevast af, ver weg van het onderwerp, om dan te moeten toegeven dat ik niet meer wist waarover het ging, tv kijken lukte niet, een halve bladzijde lezen voelde als het beklimmen van een berg, ..... Als ik er nu op terugkijk, zat ik gevaarlijk diep. Ik was vooral bang, twijfelde aan mezelf en snapte niet waar ik, die altijd jongleerde met 7 balletjes gelijk, naartoe was. En ik zag ook helemaal niet hoe ik het weer kon rechttrekken.
Dankzij een begrijpend huishouden en een  paar goede vrienden stond ik weer recht, amper een schim van wie ik ooit was. Zij gaven me tijd.  Zij namen dingen uit handen, namen beslissingen, zodat mijn hoofd kon leeggemaakt worden. Ik onderging.


De zomer ging voorbij. Na 3 maanden rust besloot ik terug te gaan werken. Langer thuiszitten zou me meer en meer doen wegkwijnen, het leek me ook de beste oplossing om dingen te doen die ik altijd deed, stilaan terug wat routine opbouwen.  Er kon niet veel gebeuren, ik kon alleen maar opnieuw die muur tegenkomen.  Ik ging voor 40% aan de slag, zodat er voldoende vrije momenten overbleven. Ondanks alle twijfels, was dit een goede oplossing.
Ik las boeken, voerde urenlange gesprekken, ging wandelen, luisterde naar mijn lichaam.  En ik leerde veel over mezelf. Over vele verwachtingen die ik stelde, over terugkerende frustraties die energie vraten. Agenda's werden bekeken, overdaad werd geschrapt. Niks verplichtingen meer, enkel dingen waar we ons goed bij voelden vonden nog plaats.  En zo keerde er een soort van rust terug. En leerde ik weer genieten van kleine dingen.
Intussen ben ik weer 80% aan het werk. Het blijft een evenwichtsoefening, dat luisteren naar je lijf, bewaken van grenzen en de dagdagelijkse rush. Maar hƩ, sinds een week of twee heb ik het gevoel dat ik de goede weg uitga. En ik ben tevreden, niet alleen voor mezelf, ook met mezelf!

Reacties

  1. Zo herkenbaar... Die muur komt vaak onverwachts. Mooi te lezen dat je stapjes vooruit maakt, en iedere stap is er een. En die laatste zin: mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh heel fijn om dat te lezen, Hanne! Blijven luisteren naar jezelf is de boodschap. x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Knap hoor! Je eigen ritme vinden is niet gemakkelijk...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo