Doorgaan naar hoofdcontent

Aftellen maar.


Een adventskalender, een geweldige prent met daarin 24 vakjes, wie kent dat niet? Pure nostalgie.
Ik herinner me nog hoe spannend het was om elke ochtend na het ontbijt het juiste deurtje te zoeken, nadien het vakje open te prullen en dan een geweldig christelijk chocolade figuurtje op te peuzelen.
Mijn kinderen krijgen elk jaar ook een adventskalender, niet dat ik ze zo katholiek opvoed, gewoon uit nostalgie. Zo kunnen we al stilaan aftellen naar Kerstmis.

Dit jaar kregen we een leuk kadootje: de Adventskalender van Lego Friends. Hetzelfde principe als de originele kalender, maar dan zonder chocolade. Vierentwintig kleine lego-kadootjes (ja, ik ben al stiekem gaan piepen, zo volwassen ben ik), allemaal in teken van Kerst: sneeuwmannen, pakjes, kerstbomen, ...

Aftellen naar Kerstmis met de leuke LEGO® Friends Advent kalender!
 
Hij zit nog ver weg opgeborgen, maar vanaf 1 december mag hij uit zijn schuilplaats komen. Ik ben er zeker van dat mijn meisjes het ongelooflijk leuk gaan vinden.

En die met die chocolaatjes, die eet ik zelf op!

Reacties

  1. yarie20 november 2012 om 16:57

    Hier krijgen ze er ook eentje,geweldig,he! Wij wachten wel tot 5 december want de goedheilig man brengt hem mee en idd dat is dan weer 19 dagen plezier!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. With love - by Eva20 november 2012 om 19:19

    Oh, jeugdsentiment! En deze versie gaat bovendien lang mee én is goed voor de tandjes :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bloemar20 november 2012 om 20:56

    Zo'n kalender blijft geweldig. Mijn meisjes (en mama)genieten elk jaar van een playmobil kalender.

    Groetjes Bloemar

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mama poppemie20 november 2012 om 21:04

    Oh die is echt wel tof hé,mss ook maar eens op zoek gaan voor mijn meisjes :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. eva maria21 november 2012 om 08:32

    Oh, dat is plezant! Veel beter dan die plastieken chocolaatjes die normaal in zo'n kalender zitten. En kan je dat gewoon kopen?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Liezewiezewoes21 november 2012 om 12:55

    leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mme Li26 november 2012 om 22:38

    Wij hebben die ook liggen voor de meiden ...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...
313 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
25 reacties
Meer lezen

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...
1 reactie
Meer lezen