Excuses

Neen, ik heb geen blogstilte achter de rug. Ik schuil me achter een simpelste excuus ever: drukdrukdruk. De laatste maanden waren overvol gepland. En dat lag niet zozeer aan mijn job. Sinds september werk ik niet meer voltijds, wel nog 80%, met de bedoeling wat minder te werken, kuisen, taxiën en een beetje meer me-time te creëren. Maar tot op heden heeft het nog niet het gewenste effect. Het lijkt wel of mijn dagen nog voller zitten, mijn to-do-lijstjes nog langer worden en mijn vrije tijd nog meer de mist ingaat. Misschien moet ik nen dikke stamp onder mijn kont krijgen en iets doen aan mijn uitstelgedrag, aan het werken tegen deadlines en aan mijn internetverslaving (alhoewel die door de drukte ook al afgenomen is). Of misschien zit ik gewoon met een najaarsdipje.
Ik moet er wel bijzeggen dat de laatste maand iedereen hier wel geveld geweest is door een viruske, zodat tijdens die weken de productiviteit ook niet al te hoog lag.
En dat de Halloweentocht heel wat vrije tijd heeft ingenomen.

Soit, eigenlijk ben ik jullie geen excuses schuldig.  Ik wou jullie gewoon laten weten dat ik gefaald heb. Twee Challenges waar ik ging aan deelnemen, zijn zomaar gepasseerd.

Eerst was er de Big Draw-ing Challenge. Het leek me wel wat, iets te doen wat ik anders nooit doe, met name tekenen.  Dagelijks 15 minuutjes met pen en papier in de weer zijn, dat zou ik toch moeten kunnen. Dacht ik. Niet dus. Zelfs geen 15 minuutjes overschot. Dus wil ik me verontschuldigen bij Plutomeisje en Fennek en bij alle anderen die wel hun grenzen verlegd hebben. Met grote ogen heb ik hun kunstwerken bewonderd, mezelf afvragend waar ze al die inspiratie vandaan haalden. Proficiat allemaal.

Dan was er ook nog de Kids Clothes Week. Ik speelde een beetje vals, er lagen hier al geknipte dingen te wachten, maar verder dan twee kleedjes ben ik niet geraakt. En daar zijn ook redenen voor.
Ik maakte nog maar eens de Van Katoen-jurk. Superpatroon en knap resultaat.
Tot daar het geweldige deel van het hele gebeuren. Dochter 1 besloot te puberen en weigert sindsdien zelfgemaakte kleedjes aan te trekken. Na veel gepalaveren, sloten we een deal: ze mocht in de winkel één kleedje kiezen en de rest van de outfit wordt door mij gemaakt. Pfff, als dat nog maar het begin is, ...
Een fatsoenlijke pasbeurt  is er niet meer van gekomen, dus jullie moeten het met een paar mislukte foto's doen.