Doorgaan naar hoofdcontent

Excuses

Neen, ik heb geen blogstilte achter de rug. Ik schuil me achter een simpelste excuus ever: drukdrukdruk. De laatste maanden waren overvol gepland. En dat lag niet zozeer aan mijn job. Sinds september werk ik niet meer voltijds, wel nog 80%, met de bedoeling wat minder te werken, kuisen, taxiën en een beetje meer me-time te creëren. Maar tot op heden heeft het nog niet het gewenste effect. Het lijkt wel of mijn dagen nog voller zitten, mijn to-do-lijstjes nog langer worden en mijn vrije tijd nog meer de mist ingaat. Misschien moet ik nen dikke stamp onder mijn kont krijgen en iets doen aan mijn uitstelgedrag, aan het werken tegen deadlines en aan mijn internetverslaving (alhoewel die door de drukte ook al afgenomen is). Of misschien zit ik gewoon met een najaarsdipje.
Ik moet er wel bijzeggen dat de laatste maand iedereen hier wel geveld geweest is door een viruske, zodat tijdens die weken de productiviteit ook niet al te hoog lag.
En dat de Halloweentocht heel wat vrije tijd heeft ingenomen.

Soit, eigenlijk ben ik jullie geen excuses schuldig.  Ik wou jullie gewoon laten weten dat ik gefaald heb. Twee Challenges waar ik ging aan deelnemen, zijn zomaar gepasseerd.

Eerst was er de Big Draw-ing Challenge. Het leek me wel wat, iets te doen wat ik anders nooit doe, met name tekenen.  Dagelijks 15 minuutjes met pen en papier in de weer zijn, dat zou ik toch moeten kunnen. Dacht ik. Niet dus. Zelfs geen 15 minuutjes overschot. Dus wil ik me verontschuldigen bij Plutomeisje en Fennek en bij alle anderen die wel hun grenzen verlegd hebben. Met grote ogen heb ik hun kunstwerken bewonderd, mezelf afvragend waar ze al die inspiratie vandaan haalden. Proficiat allemaal.

Dan was er ook nog de Kids Clothes Week. Ik speelde een beetje vals, er lagen hier al geknipte dingen te wachten, maar verder dan twee kleedjes ben ik niet geraakt. En daar zijn ook redenen voor.
Ik maakte nog maar eens de Van Katoen-jurk. Superpatroon en knap resultaat.
Tot daar het geweldige deel van het hele gebeuren. Dochter 1 besloot te puberen en weigert sindsdien zelfgemaakte kleedjes aan te trekken. Na veel gepalaveren, sloten we een deal: ze mocht in de winkel één kleedje kiezen en de rest van de outfit wordt door mij gemaakt. Pfff, als dat nog maar het begin is, ...
Een fatsoenlijke pasbeurt  is er niet meer van gekomen, dus jullie moeten het met een paar mislukte foto's doen.


Reacties

  1. mooie kleedjes en oh dat "geen tijd" ken ik maar al te goed, sinds de zoon geboren is werk ik nog 28uu ipv van full time, 2 hele dagen en 3halve dagen, maar die halve dagen is er precies altijd wel iets, dat ik nauwelijks nog tijd heb voor mezelf of het naaien, en als ik dan is tijd heb, plof ik mezelf futloos voor den tv.
    Laten we alletwee duimen voor rustigere tijden

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eigenlijk is het ook gewoon tijd om een beetje in winterslaap te gaan, nietwaar?
    Warme chocomelk, dekentjes en kaarsjes to the rescue!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo