Twee weken geleden kwamen de dochters thuis met een potje en een briefje. Ik had maar enkele seconden nodig om te weten wat we daarmee moesten doen.
Nostalgie alom.
In het potje woonde Herman. In mijn tijd had die een andere naam, al kan ik die niet zo meteen herinneren.
Herman kreeg een groter huis en stond gedurende tien dagen op mijn aanrecht.
Elke dag werd hij nauwgezet in de gaten gehouden door de dochters. Af en toe kreeg hij zelfs eten.
Intussen zijn we dus twee weken later en is Herman niet meer.
Er staat nog wel een neefje op het aanrecht, tot groot plezier van de dochters.
Er rest alleen de vraag: 'Hoe kan het dat deze ook Herman heet?' Kinderlogica, die niet eens zo stom is.
Nostalgie alom.
In het potje woonde Herman. In mijn tijd had die een andere naam, al kan ik die niet zo meteen herinneren.
Herman kreeg een groter huis en stond gedurende tien dagen op mijn aanrecht.
Elke dag werd hij nauwgezet in de gaten gehouden door de dochters. Af en toe kreeg hij zelfs eten.
Intussen zijn we dus twee weken later en is Herman niet meer.
Er staat nog wel een neefje op het aanrecht, tot groot plezier van de dochters.
Er rest alleen de vraag: 'Hoe kan het dat deze ook Herman heet?' Kinderlogica, die niet eens zo stom is.
Bij ons noemde hij 'pleun, het vriendschapsbrood' :)
BeantwoordenVerwijderenAh, inderdaad, zo noemde hij hier ook. Bedankt.
VerwijderenAh, hij is gebakken geraakt precies. En was ie lekker?
BeantwoordenVerwijderenDe meningen waren verdeeld. Dochter 1 at hem op, dochter 2 likte de suiker eraf.
Verwijderen