Doorgaan naar hoofdcontent

brueram

Ik mocht weer eens iets testen. 


Annemieke van Sofilantjes had een nieuw patroontje klaar, de Brueram top/dress. 
Enthousiast gaf ik me op. En heel enthousiast kreeg ik weer te maken met deadline-stress.

Deze keer kwam ik even uit mijn comfort-zone. Smocken was iets wat ik nog nooit deed.
Dat kan ik nu dus ook van mijn lijstje schrappen.


De brueram-dress dus. Er zijn drie opties: een top, een jurkje of een maxi-jurk.
Ik ging voor een jurkje, zocht een passende stof in mijn stapel en kwam tot de vaststelling dat de lap die ik voor ogen had, net iets te kort was. 
Daarom: iets minder frons in het rokgedeelte en een witte boord om de lengte aan te passen. 


 Geslaagd? Zeker wel. Voor herhaling vatbaar: ook zeker wel, dochter 
 deed al een bestelling.

Model van dienst weigerde, dus werd zus opgetrommeld, die enkel op de foto wou met meneer Konijn en zelfgekozen poses. Daar zal u het dan mee moeten stellen.



Stof: uit de kast geplukt

Reacties

  1. Best wel een leuke jurk ... Misschien alleen nog wat inkorten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De jurk is voor de zus bedoeld, voor haar past ze beter.

      Verwijderen
  2. Good day! I could have sworn I’ve been to your blog before but after going through some of the posts I realized it’s new to me.

    Regardless, I’m definitely pleased I found it and I’ll be book-marking it and checking back frequently!
    Gold Deeds Clothing

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo