Doorgaan naar hoofdcontent

Tipi


Na het uitrommelen van mijn stoffenvoorraad bleek ik een hele berg stof zonder doel te hebben. Oorspronkelijk wou ik ze meenemen op naaiweekend, waar we een restjeshoekje hebben waaruit iedereen kan grabbelen, maar net op tijd kwam ik op het idee om ze te gebruiken voor het verjaardagskadootje van mijn neefjes.
Het maken van een tipi stond al langer op de planning. Ik zocht en vond op het www verschillende werbeschrijvingen, legde ze naast elkaar, hield rekening met ieders opmerkingen en puzzelde zelf een patroon ineen.
Omdat ik met restjes werken, duurde het uren, dagen, weken, voor ik klaar was met de panden. Er kroop niet alleen veel tijd in, ook kilometers draad. Alle spoeltjes en klosjes zwart, wit, beige, bruin en groen verdwenen één voor één uit mijn voorraad. Hoera voor de plaats in mijn kast.
En nog meer hoera voor het resultaat. Hopelijk zijn de neefjes even blij als ik.







Stof 2018: 7 in, 20 uit

Reacties

  1. Heel tof en inderdaad daar moeten uuuuuuuuuuuuuuuren werk in gekropen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een werk... Maar het resultaat is er naar: hij is echt super mooi! Gave stoffen en mooie kleuren die helemaal perfect passen bij de tipi. Ze zullen er vast heel erg blij mee zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. OMG, Hanne, wat een engelengeduld heb jij gehad! Prachtige tipi als je’t mij vraagt! Wauw!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Waaaaauw! Die ziet er stukken beter uit dan de mijne vorig jaar! Ik vond dat al een gedoe met gewoon dezelfde stof: maar dit gepuzzel: chapeau!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel tof met die lapjes seg! Engelengeduld bij jou...dat hadden ik wel willen zien 😉😂

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind hem geweldig!super leuk gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig en wat een win-winsituatie !!😀

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Geweldig toch! Ze zullen zich nogal kunnen uitleven!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gij. Zot. Vrouwmens.

    Serieus! Wat een werk, ik maakte al een tipi, daar kroop heel wat tijd in, laat staan dat ik zou puzzelen met lapjes stof. Het geeft wel onmiddellijk een heel plezant en vrolijk resultaat, dat wel. Die neefjes zijn met hun gat in de boter gevallen, dat staat vast <3

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ge-wel-dig!!!
    Het verjaardagsfeestje van onze 2 kleinzonen is volgende zondag. Dat gaat me niet meer lukken...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wow, moedig! Het zal wel de moeite lonen om ineens al die restjes te zien verdwijnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een leuk idee! Veel werk maar een prachtig resultaat!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...