Doorgaan naar hoofdcontent

Een houten kadootje!

Twintig jaar geleden gooide mijn papa zijn leven helemaal om. Hij maakte van zijn hobby zijn beroep en opende een taverne. Intussen veranderde het concept (en het interieur) en runt hij een huiskamerrestaurant. Daarnaast geeft hij ook avondles koken. Zo kunnen anderen ook genieten van zijn kunsten. Want dat zijn het, kunsten. Hij tovert met ingrediënten en creëert de lekkerste gerechten.
Deze week is hij jarig. En elk jaar wordt het moeilijker om een kadootje te verzinnen. Want zoals elke vader, heeft hij alles. Zeker als je hobby je beroep geworden is.

Dankzij de dames van Feeërieke duurde mijn zoektocht niet zo lang. Ik schreeuw al jaren dat ik ooit houtbewerking wil gaan volgen. De geur van hout, de verschillende kleuren, vormen, het zachte, natuurlijke uitzicht, en dat in combinatie met wat creatief talent, hoe zalig moet dat zijn? Jammer genoeg zit mijn agenda al zo vol, dat ik daar pas in een volgend leven aan ga toekomen.
Bij Feeërieke vond ik een houtbrandapparaat en een collectie blanco houten spullen. Internet werd afgeschuimd op zoek naar fijne quotes en ik ging aan de slag.


Met de EZtransfer kan je makkelijk tekst van een blad overzetten op je ondergrond. Eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik even vergeten was om mijn tekst in spiegelbeeld af te printen, dus ik schreef alles met losse hand op het hout.
De brander heeft zeven verschillende opzetstukjes, waardoor je eindeloos kan variëren. Ik gebruikte enkel een dikke en een dunne schrijfpunt, maar voor een volgend project (oja, dit is echt verslavend) gaan andere opzetstukken zeker nuttig zijn.


Mijn oog viel eerst op de houten lepels, zeker nuttig voor een kok. Heel bescheiden begon ik met de naam van mijn papa er op te zetten. En ik vond dat dat al meer dan genoeg was.
Een houten memobord, waarop een recept kan bevestigd worden, werd voorzien van een fijne qoute.



Ook een houten kratje en onderzettertjes kregen een spreuk.
Een wijnkistje werd gevuld met een zelfgemaakte, pikante olijfolie.

 

 




Dit alles vormt een fijn geheel.




Om het kadootje nog een persoonlijke touch te geven, zocht ik een blanco receptenboekje. Zo kunnen geheime recepten later aan het nageslacht doorgegeven worden. Een toevallig (bestaat dat?) bezoekje aan The Flying Tiger later was ik een boekje rijker.


Papa, gelukkige verjaardag, op naar nog vele jaren (en dat we nog lang mogen proeven van al het lekkers dat je altijd tevoorschijn tovert!)


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...