Doorgaan naar hoofdcontent

Aila

Fibremood 14 is uit. Een nieuwe editie die al volop zomer en zonneschijn schreeuwt. En dat heeft mijn kleerkast momenteel nodig.
Mijn oog viel op Aila, een luchtig bloesje. Dus snelde ik naar de winkel voor een passend stofje. In mijn hoofd zag ik een groen lapje, met een groot motief in contrasterende kleuren. In realiteit ging ik buiten met een blauwig stofje met roze, gele en gouden vlekjes. Geen idee wat me bezielde. Blauw is totaal mijn kleur niet.  In de hoop dat mijn afkeer jegens blauw zou verdwijnen, begon ik dapper te naaien. 


De aangeknipte mouwen en het platstuk met rimpels zorgen ervoor dat het bloesje redelijk snel in elkaar zit. Het grootste issue is niet de kraag. Dat staat mooi in stappen uitgelegd in de werkbeschrijving. Knoopsgaten maken bezorgt me steeds weer klamme handjes. Iets met een haat-liefdeverhouding met het automatische gedeelte van mijn naaimachine. Maar ook dit verliep deze keer zonder problemen. 


Voor eerst sinds lange tijd verliep een naaiwerk dus echt zonder tegenslagen. Enkel het stofje bezorgt me kopzorgen. Ik ben er nog steeds niet uit of het echt wel iets voor mij is. Gelukkig is er een dochter die al kwam zeggen dat het ook in haar kast mag liggen.




Stof: De Stoffenstraat
Patroon: Aila uit Fibremood 14

Stoffenstand 2021: 23 in, 18 uit

Reacties

  1. Persoonlijk vind ik het een prachtig stofje en een mooie blouse, maar blauw is dan ook 100% mijn kleur. Als je je niet over de twijfel kan zetten, vind ik het wel tof dat je het kan doorgeven aan je dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind de stof super mooi , zou het zo van je overkopen !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel mooi in dat stofje, maar als het blijft hangen is doorgeven aan de dochter een goeie optie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo