Doorgaan naar hoofdcontent

Doopsuiker

Weer een stokje in omloop. (of toch iets dergelijks). Op vraag van Ellamontella en Liezelmoedertje laat ik (een beetje trots) onze doopsuiker zien.

Voor het geboortekaartje van Noor gebruikten we de afbeelding van 'de mooiste vis van de zee'. De doopsuiker kreeg dan ook hetzelfde thema. Voor de kindjes waren er vissnoepjes in een doorzichtig balletje. Voor de groten was er een blauw kaarsje in een glasje. (niet zo goed zichtbaar op de foto, maar ik vind geen andere).


In de kamer van Noor verfde manlief dezelfde 'mooiste vis van de zee' op de muur.



Ella haar geboortekaartje werd afgekeken van het Engelse olifantje 'Ella the Elephant'. De doopsuiker bestond weer uit snoepjes, deze keer gecombineerd met bellenblazen, stoepkrijt of een kadertje.

Reacties

  1. Ella Montella4 maart 2010 om 14:21

    Alweer een hoop leuke ideetjes... die vis op de muur is echt wel super! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kristof30 maart 2010 om 15:20

    Als je zelf uw doopsuiker maakt dan heeft dit ook nog steeds iets persoonlijks mee aan het geschenkje, jammer dat er hier dan ook steeds veel tijd in kruipt maar toch chapeau voor jullie doopsuiker. Terecht dat jullie er trots op zijn.

    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. smithwaugh28 november 2023 om 06:32

    Ik heb zeker met veel plezier je artikel over doopsuiker gelezen! De inzichten die je hebt gegeven bij het maken van deze zoete lekkernijen zijn fantastisch. Ik bewonder vooral hoe de unieke aanpak van Studio Blanche een artistiek tintje geeft aan deze prachtige creaties. Je blog blijft inspireren met zijn prachtige inhoud. Ga zo door!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...
327 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
30 reacties
Meer lezen

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...
2 reacties
Meer lezen