Doorgaan naar hoofdcontent

Hoera hoera HOERA!

Ik weet het wel, ik had beloofd om op 16 september de winnaar van de give-away bekend te maken, maar ik loop een beetje achter. (en ik zie nu een aantal lezers instemmend knikken en fronsen)

Vorig weekend was ik jarig. Het werd in alle rust gevierd. De reden daarvoor was dat ik een weekendje eerder al een verrassingsfeestje gekregen had.
En wat voor een verrassing. Ik werd als hulplijn ingeschakeld om bij mijn ouders een barbecu klaar te maken, mocht uiteindelijk vertrekken en trof thuis een dolle bende aan die mijn lekkere barbecugroenten kwamen verorberen. Het zonnetje scheen, er vloeide drank naar believen en als kers op de taart ging iedereen mee naar Gitannekesfoor. (Nog nooit van gehoord? Google zal u mooie beelden tonen, ik kan alleen maar getuigen dat het een zalig, kindvriendelijk, en vooral fantastisch festival is, dat zomaar in onze achtertuin plaatsvind. Zet alvast een kruis in je agenda voor volgend jaar. Je mag dan ook hier nog een Mojito komen drinken) Mijn verjaardagsfeestje was dus echt geslaagd. Nog eens bedankt, manlief, voor de leuke verrassing.

Maar ik dwaal af. Het zou hier gaan over de winnaar van de give-away. Geen Random.org-toestanden, ik gebruikte een ouderwetse manier om iemand gelukkig te maken.




Tromgeroffel ......
 

 
Marijke Hellin, kan je je gegevens doormailen, dan wordt ervoor gezorgd dat de leuke pompommaker van Huis Zes bij jou in de brievenbus belandt.

Reacties

  1. Proficiat voor je verjaardag en proficiat aan de nieuwe pompommekes maker :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zalig, ik heb nog nooit iets gewonnen. Super. Je krijgt mikn gegevens zodra de mannen op hun plekje zijn.
    Woehoe

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je dan iets wint Marijke, nu kan je voor ons pompons maken;-)

      Verwijderen
    2. Als ik nu nog tijd vind, met veel plezier... :)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo