10 in 2014

Lies gooide met een stokje, dat ik dankbaar gevangen heb.

 Meestal ben ik ongelooflijk lui en stel ik het maken van de blogpost te lang uit, zodat het gedateerd geraakt,

maar deze keer deed ik ne keer een efforreke.

Bij deze mijn foto-top10 van 2014!

Twee zussen in een spontaan omhelzing. Meer uitzondering dan regel.

Elk jaar ontsnappen wij een paar keer aan de dagdagelijkse sleuren en waaien we uit aan de kust. Momenten om telkens weer naar uit te kijken.

Het begin van hopelijk een jaarlijkse traditie. Kameraad Helze werd op zijn vrijgezellenavond verrast met een echt festival. Mijn viool werd onder het stof vandaan gehaald. Meteen ook een nieuwe start van mijn muzikale carrière.

 

 We proberen de meisjes wat cultuur bij te brengen, daarom gaan we regelmatig op citytrip binnen ons Belgenlandje (al is het maar voor één dag, heeft er iemand ooit verkondigd dat er een overnachting bijhoort?). Deze foto werd genomen in Leuven in de buurt van het Ladeuzenplein en is een favoriet omwille van de leuke herinnering (en stiekem ook omdat ik nog steeds trots ben op die twee gele jasjes die, jochei, ook dit jaar nog passen.)

Van winterjassen naar zomerpret. Heerlijk ronddobberen op de Miramar in Mol, terwijl mama met de collega's op het droge geniet van cava en hapjes.

 

Camping Corazon, een feest voor groot en klein. Gezelligheid troef in de tuin van onze kennissen.

Vier dagen Ardennen, vier dagen zonder tv, internet of telefoon. Vier dagen genieten van elkaar. En dochters die raar of zelden fatsoenlijk kunnen doen voor de camera.

Zing ze, een boek waar een deeltje van mezelf inzit. Terwijl dochter één aan haar tv-carrière (doorscrollen naar minuut 6.23) sleutelt, is dochter twee gewoon onopvallend braaf.

 

Net aangelegd, een 'dood' stukje tuin werd omgetoverd tot kruidentuintje, met dank aan manlief. 

Omdat warme choco het beste smaakt onder een fleeceke.

Een poging tot familieportret. Poging, want dochter twee vond het niet zo leuk. Als je de foto kon vergroten, zou je veel snottebellen tegenkomen.

En als laatste mijn echte favoriet: mijn twee Gitannekes, braaf aant het wachten op hun beurt op de molen.

Ze mochten zelf hun kleren kiezen, want alles kan op Gitannekesfoor (zelfs na twee dagen schoenen terugvinden die dochter twee had uitgedaan ergens).

Hopelijk brengt 2015 evenveel zalige momenten.

Voila, ik gooi mijn stokje naar 128 en Poppie!