Ik vertelde jullie al een beetje over mijn muzikale verleden. Maar er werd niet alleen gezongen, eigenlijk begon alles met vioolspelen. Jarenlang reed ik elke woensdag en elke zaterdag met het fietske tot in Geel, om daar naar de notenleer en de vioolles te gaan. Niet altijd met evenveel goesting, als kind is dat nog leuk, maar als puber heb je wel andere bezigheden op die dagen. Gelukkig konden mijn ouders me overtuigen en hield ik het al die jaren vol.
Wat ook hielp, was de bende jongens die mij in het jeugdhuis wisten te overtuigen om bij hen in een groepke te komen spelen. Elke week doken we de kelder in om samen muziek te maken. Cantar, doopten we onszelf, en zoals de naam al doet vermoeden waren we geen alledaags popgroepje. Ga zitten (zo kunt ge niet achterover vallen) en luister mee! Er volgden verschillende optredens en opnames in studio's.
Tot .... de plicht riep: werken in ploegen, een nieuwe vriendenkring en andere prioriteiten in het leven zorgden ervoor dat ik mijn viool netjes opbergde en in een hoekje liet staan.
Een half jaar geleden werd een aanstaande bruidegom verrast met een eenmalig reunie-concert en werd ik weer gebeten door het vioolspelen. Sindsdien maakt muziek weer een belangrijk deel van mijn leven uit.
Om een lang verhaal kort te maken: violiste zocht band, band zocht violiste, ...
Volgende week sta ik opnieuw op het podium met The Searching, en volgende optredens staan al op de agenda.
Zin om te komen luisteren: zaterdag 13 december in de Rex in Mol. Allemaal welkom.
Wat ook hielp, was de bende jongens die mij in het jeugdhuis wisten te overtuigen om bij hen in een groepke te komen spelen. Elke week doken we de kelder in om samen muziek te maken. Cantar, doopten we onszelf, en zoals de naam al doet vermoeden waren we geen alledaags popgroepje. Ga zitten (zo kunt ge niet achterover vallen) en luister mee! Er volgden verschillende optredens en opnames in studio's.
Tot .... de plicht riep: werken in ploegen, een nieuwe vriendenkring en andere prioriteiten in het leven zorgden ervoor dat ik mijn viool netjes opbergde en in een hoekje liet staan.
Een half jaar geleden werd een aanstaande bruidegom verrast met een eenmalig reunie-concert en werd ik weer gebeten door het vioolspelen. Sindsdien maakt muziek weer een belangrijk deel van mijn leven uit.
Om een lang verhaal kort te maken: violiste zocht band, band zocht violiste, ...
Volgende week sta ik opnieuw op het podium met The Searching, en volgende optredens staan al op de agenda.
Zin om te komen luisteren: zaterdag 13 december in de Rex in Mol. Allemaal welkom.
Wauw, jij speelt viool! Ik heb nooit begrepen hoe mensen dat doen, dat lijkt mij zo ongelooflijk moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenVeel succes met de band!
Ik heb ook viool gespeeld. Netjes heel de muziekschool doorgelopen, maar thuis oefenen deed ik amper (ik vond de lessen wel leuk, het oefenen niet) dus mijn niveau was zielig. Mijn viool heb ik na mijn openbaar examen nooit meer aangeraakt, maar wie weet, ooit? Leuk dat je opnieuw gebeten bent!
BeantwoordenVerwijderenGa je super goed doen zaterdag!
BeantwoordenVerwijderenMiljaar ik ben zo fan van die muziek (en vooral de zanger!). En gij mioet dus vlak bij mij wonen hé. Ik ben van Mol afkomstig en woon nu in Bel.
BeantwoordenVerwijderenMisschien kom ik wel luisteren...
Groetjes,
Fabienne
Aha, ne fan. Mol is voor mij onbekend, maar Bel helemaal niet. Ik ken trouwens uwe bomenman van vroeger.
VerwijderenAi ai ;)
VerwijderenIk denk dat het eerder aiai is als hij ontdekt wie ik ben!
VerwijderenHoe cool is dat zeg, een rockende moeder! ;-)
BeantwoordenVerwijderenVeel succes met je optreden!
Wauw ! Knap seg
BeantwoordenVerwijderenOh God, ik kwam één keer naar een Cantar optreden, de Brother een plezier doen. Wat een gebrul, ik moet nog lachen als ik er aan terugdenk! Succes daar in Mol!
BeantwoordenVerwijderenDank u, deze keer is het zonder gebrul.
Verwijderenen is dat nu ook in de stijl van Cantar?
BeantwoordenVerwijderen