Doorgaan naar hoofdcontent

Zing Ze!




Mutsen, sjaals en handschoenen werden hier al uit de kast gehaald. Vertrekken in de schemer en terug aankomen in het donker, kachel aansteken, dekentjes in de zetel, warme choco na een fikse wandeling ... De winter is in aantocht. Niet meteen mijn favoriete seizoen, maar er zijn wel leuke momenten om naar uit te kijken. En niet alleen voor mij, ook voor de kinders. De Sint, familiefeesten met Kerst en Nieuwjaar, en niet te vergeten het oudjaarszingen.
Nostalgie, nostalgie. Als kind maakte ik samen met de buurtjes een heus plan, zodat we toch maar geen enkel huis oversloegen. Goed ingeduffeld en voorzien van handige draagzakken trokken we het dorp rond om zoveel mogelijk lekkers en centjes te verzamelen.  Bevroren, maar voldaan kwamen we 's middags onze buit op de keukentafel omkappen, om dan nog weken lang te kunnen genieten van een volle snoepkast. 

http://www.geel.be/file_uploads/43559.jpg

De k.ERF (Kempense erfgoedcel) wil ervoor zorgen dat deze traditie niet vergeten wordt. En niet alleen deze bedelzangtraditie, er bestaan er nog vele anderen. Naast een website en educatieve pakketen voor scholen, werd er ook een boek gemaakt.
Toen ik gevraagd werd om mee te werken aan dit creatief boek moest ik niet lang nadenken. Ik stond ervan versteld dat er in de Kempen zoveel bedelzangtradities bestaan. Samen met enkele andere creatieve mensen gingen we op zoek naar leuke knutseltips en toffe recepten.

Al een beetje nieuwsgierig? Woensdag 10 december om 14u wordt het boek voorgesteld in de bibliotheek van Geel. Iedereen welkom!

Reacties

  1. Oh ja, hier ook nieuwjaarke zoete hoor! (Noorderkempen dan)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bij ons in Herenthout (ook Kempen) wordt ook nog ieder jaar nieuwjaar gezongen. Pure nostalgie! Da's elk jaar weer met warmte terugdenken aan die zalige tijd toen we zelf nog gingen zingen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh, ik heb zo'n toffe herinneringen aan nieuwjaarzingen! Heel het dorp stapten we af... En om 12u reed onze papa met ons nog rap naar de brouwer, want daar kregen we een fleske Gini! Ongezien in de vroege jaren 80!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...