Doorgaan naar hoofdcontent

Een nieuw jaar, nieuwe voornemens!

Een jaar geleden schreef ik het al, goede voornemens, niets voor mij. Iets met net iets te weinig karakter.
Bloggewijs plande ik wel vier voornemens. Kijken jullie even mee hoe het met deze afliep?

Elke maand van selfish sewing doen 
Als ik door klik op de tag selfish sewing, kom ik op welgeteld 13 stuks. Hoera dus. Maar als ik ze van dichterbij bekijk, moet ik toegeven dat ik niet volledig slaagde, er zit een breiwerk tussen en ook twee handtassen vallen onder deze tag. Dus dit voornemen wordt weer mee opgenomen voor 2019, in de hoop iets beter te scoren.




Mezelf wat meer toe te leggen op het maken van mooie foto's.
Oorspronkelijk was het idee: de bijsluiter van de camera uitpluizen en deze ten volle benutten. Blij dat ik dat zo niet in mijn voornemens noteerde. Ik merk al wat vooruitgang in mijn prentjes, al zijn ze verre van perfect. Misschien moet ik me toch maar wat toespitsen op juiste belichting enzo (of gewoon toch maar het boekje lezen)
Favorietjes:




Een stand bijhouden van mijn stoffenvoorraad.
Hiervoor mag ik wel een vreugdedansje doen. 24 in, 54 uit. Er komt al een klein beetje plaats in mijn kast vrij. Ik ga dit jaar proberen vol te houden, er worden enkel nieuwe stofjes gekocht als ik ze meteen kan verwerken. Niet enkel voor de plaats in mijn kast, vooral voor de plaats in mijn hoofd, anders blijven er onafgewerkte dingen in rondzweven, je zou voor minder zot worden.

Geen kadootjes meer  kopen, enkel homemade spulletjes worden uitgedeeld.
Af en toe werd er naar de winkel gehold voor een pakje, maar het overgrote merendeel was handmade.








Ik maak één nieuw voornemen: dit jaar ga ik proberen een mannelijk naaisel te produceren. Een eerste stap werd reeds gezet, patronen zijn besteld.
Eind november bestaat mijn blog 10 jaar, misschien is dat ook een feestje waard?

Hoe zit het met jullie voornemens?


Reacties

  1. Wow, 10 al? Zotjes! Proficiat! En succes met het mannennaaisel :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw wat een mooi overzicht. Heel benieuwd naar welk patroon je koos.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw, 10 jaar!! Gij, volhouder! Chapeau! Ik kijk uit naar meer van jouw mooie naaisels dit jaar xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Al tien jaar!? Dat is fantastisch! Mooie voornemens trouwens!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amaai zeg, zo goed gedaan! Ik vind breisels en andere handmade spulletjes wel degelijk heel selfish van jou hoor, dus wat mij betreft ben je dubbel en dik geslaagd. Enne... tien jaar bloggen, daar kan ik alleen maar van dromen! Ik kijk uit naar je mannelijk naaisel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Woopwoop! Dat is een feestje waard! En ik ben heel benieuwd naar dat mannennaaisel!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. WoW, bestaat je blog al 10 jaar. Oh wat voel ik me zo een nietssnut...
    Je voornemens zijn toch al goed gelukt. Benieuwd naar je mannennaaisels.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...