Doorgaan naar hoofdcontent

Sew cool to school!

Toen Isabel en Sofie hun wedstrijd lanceerden, begonnen er in mijn hoofd allerlei radertjes te draaien. De jongste dochter kon best een update van haar garderobe gebruiken. En om te voorkomen dat deze queen of the bad taste als een clown aan de schoolpoort staat, maakte ik een capsule closet.
Herkennen jullie de patronen die ik gebruikte?


Ik had wel een plan. Maar daar sta je dan, boven op het plat dak, tussen de buien door, instructies te geven aan de dochter. Wie er ook serieus geïnteresseerd was, was de kat. Ondanks mijn gepssst en gekssst besloot deze om gewoon deel uit te maken van het decor. Daar ging mijn ideale foto.

Mijn favoriete naaisel is de bomberversie van de Isa. Weliswaar zonder sluiting, op vraag van de dochter, die het altijd warm genoeg heeft en nooit een vestje sluit. Ik twijfelde tussen twee stoffen en besloot ze beiden te gebruiken. Zo kan het vestje ook binnenstebuiten gedragen worden.




Nu ik de tetrisfoto herbekijk, merk ik dat er zelfs drie kledingstukken vergeten zijn. Ik naaide nog een basis Isa met kap, een Skirt Alert in ribfluweel en een Teddy met boog. Maar jullie zullen me op mijn woord moeten geloven, want veel foto's van Ella zijn er niet. Ze staat niet zo graag in de spotlight, laat staan dat ze zich nog moet omkleden enzo.




Zij kan er weer een tijdje tegen, en ik ga nadenken over de volgende kleerkast die ik ga vullen.

Patronen: Bel'Etoile en WISJ, de t-shirtjes zijn Olgaatjes
Stoffen: Voorraad, Stoffenstraat en Huis van Katoen

Stoffenstand 2019: 51 in, 89 uit

Reacties

  1. Vul die van u sjoe! 😜
    Staat Ella echt mooi en ze heeft vind ik echt wel haar best gedaan qua aantal foto's hoor 😁😘

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Grote fan van de tetris foto, hilarisch. Ik kan het me zo voorstellen, jij op het dak, dochter op de grond en de kat die de boel wat komt sabotteren. Ondertussen nog wat dikke vette grijze wolken die in een speedtempo dichterbij komen, ohja, ik kan het me voorstellen!
    Knap, wat jij hier bij elkaar naaide. Maakt niet uit dat we niet van alles een foto hebben, het kind is er blij mij, haar kast is gevuld en dat is het enige wat telt, denk ik dan x

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...