Doorgaan naar hoofdcontent

Dag sinterklaasje, daag, daag, ...

Ook wij hebben de Sint uitgezwaaid.
Zaterdagmorgen was hij thuis al gepasseerd. Hij bracht vooral veel cliché's maar de meisjes waren zeer tevreden.
Zaterdagavond mochten mijn dochters bij hun grootmoe en grootva gaan slapen (spijtig voor hen was de oudste die nacht ziek, ze heeft daar wel vier keer overgegeven) omdat mammie en pappie naar een leuk feestje gingen. Zondagochtend was de Sint daar even langsgelopen. Noor was enorm blij met haar 'stem'. Madam heeft een step gekregen en de hele voormiddag rondjes gereden in de living bij de grootouders.
Gisterenavond moesten we dan nog even bij de andere grootouders langsgaan, want ook daar lagen er kadootjes te wachten.
Ik had vooraf aan iedereen gevraagd niet te veel chocolade te geven, omdat dat toch maar opgegeten wordt door de verkeerde personen (lees mezelf), maar grootouders kunnen hier duidelijk slecht aan weerstaan. Dus ligt onze kast weer vol met chocolade mannekes. Ik ga toch proberen om er af te blijven, tot nu toe is het al gelukt, maar telkens die kast opengaat, liggen die daar zo naar mij te lachen ...



Nu kunnen we beginnen aan de kerstversiering. Dit jaar zal het ook hier veel cliché zijn, wegens te weinig tijd, geen inspiratie, en veel ander werk. Maar een boom en veel lichtjes zorgen toch voor de meeste sfeer, dus die gaan niet ontbreken.
Op de bovenste foto heeft Ella aan rokje aan dat eigenlijk gemaakt is voor Noor.
Maar madam is nogal aan de forse kant en dus kan ze er ook in.
(Ze verschillen twee jaar in leeftijd, twee kilo in gewicht en twee centimeter in buikomtrek).
Niet te doen hé!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...