Een jurkconfrontatie

Naaien voor mezelf, een werkje dat ik steeds van me afschuif. Toen ik van La Maison Victor een patroontje mocht kiezen, kon ik er bijna niet meer onderuit. (bijna, want ze hebben ook schitterende patroontjes voor kinderen). De Emma-dress zou het worden. En wel voor een specifieke reden. Afgelopen zondag stond ik nog eens op het podium met Poppyflower, mijn gipsy-folk-bandje. En dat verdient een nieuw kleedje.

Vrijdagavond dook ik in mijn stoffenvoorraad en diepte er een prachtig zwart stofje uit. En ... ik vertrok naar het werk, want naast het optreden stond er een weekendje nachtdienst op de kalender. Zaterdag werd er, nadat ik uitgeslapen was, genaaid dat het een lieve lust was. Dankzij het geweldige patroon en de luxe werkbeschrijving toverde ik in een namiddag een jurk uit een lap stof. Niet te geloven hé!

De Emma-dress lijkt misschien niet zo spectaculair, er zijn een aantal details die er een echte feestjurk van maken. Een restje kant op de schouders zorgen voor een subtiel detail.

Om dan nog maar te zwijgen van de achterkant, dat bestaat uit twee overlappende panden, zodat het een klein beetje bloot laat zien.

Er is jammer genoeg een kleine MAAR aan het verhaal. Bij het nemen van de maten, ging ik niet zo nauwkeurig te werk. Ik ging voort op maten van een tijdje geleden en dat was niet zo'n best idee. Het bovenlichaam past perfect (in tegenstelling tot bij de paspop, die een beetje slanker), maar de tailleband is net een centimeter te smal. Er zijn dus twee opties: alles lostornen en het geheel een beetje uitnemen ofwel een paar weken op mijn kin kloppen en een paar kilootjes afvallen.

Het kleedje blijft nog even op de paspop hangen (want ik haat retouches), ik ga wat regelmatiger op de weegschaal staan en hopelijk past het kleed perfect binnen een paar weken.


Bedankt, La Maison Victor, voor het leuke patroon, ik hoop binnenkort een aan-foto te kunnen tonen!