Doorgaan naar hoofdcontent

Gemaakt voor (en door) mezelf!

Er was eens een plan en washable paper. Enkel de zoektocht naar het juiste patroon duurde wat langer. Gelukkig bood Libelle onlangs een gratis patroon aan. En dan nog wel ééntje uit 'Mijn Tas' van Elisanna. Daar moest ik niet lang over nadenken.  Een dik uur (en heel wat gevloek, want probeer washable paper maar eens te keren) later, lag mijn nieuwe tas klaar.


 De restjes van de stof en voering werden omgetoverd tot een meeneem-notablok-hoesje van dezelfde ontwerpster. Perfecte match!




 Ondanks blinkende oogjes, blijft deze tas ééntje voor mezelf! Dus lieve dochters: afblijven geblazen!


Lezers met een deskundig oog merken dat ik de laatste stap bij het maken van de tas niet uitvoerde. Het washable paper is iets te stug om hoekjes te maken en om te plooien, dus dit werd vakkundig genegeerd. Maar het maakt mijn tas niet minder stijlvol!


Patroon tas: uit 'Mijn tas 2', onlangs gratis in Libelle
Patroon hoesje: gratis handleiding op de blog van Elisanna
Washable Paper: Feeërieke
Voering: Kwantum


Stof 2019: 20 in, 12 uit



Reacties

  1. Sjiek! En dat notebook <3
    Benieuwd hoe goed dat materiaal gaat blijven, maar je gaat zeker veel plezier hebben van zo’n mooi gerief!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het zal voornamelijk dienen om de laptop te transporteren, dus geen dagdagelijks gebruik. Maar ik ben echt content van het resultaat!

      Verwijderen
  2. Heel leuke tas. Ik heb hier ook nog een stuk washable paper liggen en nog niks mee gedaan. Dringend eens terug bovenhalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik ben niet helemaal fan van dat washable paper maar dit kleurtje is wel een leuke en al zeker in de stukken die jij er uit maakte

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo